من این ویدیو کلیپ را تا ته دیدم و به شما هم توصیه می کنم به جای جو گیر شدن و تلاشهای ناموفق در جهت ایجاد یک جامعه اید ه آل واقعیات را در نظر بگیریم و بدانیم کجا ایستاده ایم. من که عرق شرم بر تنم نشست. از برج عاج به پایین بیایید تا چشمهای کوچکش چند قدم راه است و لازم نیست این نگاه آشنا را در فاصله ای بعید جستجو کنیم. مردم به نان شبشان محتاجند و ما مثل ملکه ماری آنتوآنت می گوییم اگر مردم نان ندارند بیسکویت بهشان بدهید.
پر خروستان را باور کنیم یا یا قسم حضرت عباستان را. همه مشکلات دنیا را از داخل جای گرمتان خارج از گود حل می کنید و مردم دارند توی آتش برشته می شوند. هیچوقت شده به چشمهایشان نگاه کنید و بگویید اینها می توانند پدر مادر برادر خواهر و بچه های خودم باشند.
خانه از پای بست خراب است و شما دارید خرج آفتابه و لگن می کنید. تئوریسین های گرامی به فکر نان شب مردم باشید که خربزه آب است.
با که باید گفت کهاین چشمها آینده ای روشن خواهند داشت و معنای آرزو را خواهند دانست نه به کمک افرادی که از برج عاج نشسته و دستور برادر کشی و خونریزی می دهند بلکه به توسط مردمی که معنای گرسنگی و درد را چشیده اند.
Tags: Our Blessed Heroes, Real Heroes, ایران سربلند, ایرانسربلند
Leave a Reply