به نام خدا
خیلی وقتها من به نکات جالب و آموزنده ای از گوشه وکنار بر می خورم که می بینم چه قدر آموزنده و پر از مطالب گوناگون و سوال برانگیز هستند. من اعتقاد دارم که همه حرفها باید اجازه بازگو شدن داشته باشند و شنونده باید عاقل باشد. منظور من این است که باید حتی در شرایطی که طرفمان به ما دشنام می دهد لحظه ای تعامل کرد و اجازه داد که صحبت تمام شود بعدتر مورد آن تصمیم گرفت. این به این معنی نیست که شما با گوینده و حرف اوکاملاً موافق هستید بلکه به این معنی است که شما به درجه ای از بلوغ فکری رسیده اید که با درایت نکات قابل قبول را قبول کرده و از آن استفاده نموده و نکات غیر قابل قبول را نقد کنیم. این به این معناست که می شود ادب را از بی ادبان آموخت . به این معنا که اگر به نکاتی برخوردیم که خوشمان نیامد و یا با مذاقمان جور در نیامد شمشیر را از رو نبندیم و قصد تادیب طرف مقابل را داشته باشیم. بلکه از آن نکات دوری جوییم.
من آموخته ام که آنچه را برای خود نمی خواهم برای کسی دیگر نیز نخواهم و چیزی را که برای خود می خواهم برای همه بخواهم. منظور از صحبتهای بالا ویدیو کلیپی است که در این پست مشاهده خواهید کرد. خواهشمندم همانطور که دوست دارید شنیده شوید به دیگران اجازه طرح صحبتهای نه چندان خوش آیند را بدهیم چرا که این گونه می توانیم از هم یاد بگیریم به جای آنکه همدیگر را حذف کنیم با یکدیگر رشد کرده و جامعه پویایی را تجربه خواهیم کرد. من اینجا با صراحت بیان می کنم که با بعضی از صحبتهای آمده در این کلیپ مخالفم چنانچه با مواردی از آن هم موافقم. بیایید یک دنیای رنگی را تجربه کنیم با جهان بینی رنگی که در آن رنگها همدیگر را حذف تمی کنند بلکه همدیگر را کامل می کنند. آنچه در بیرون ما میگذرد آینه درون ماست. سالها شنیده ایم که با عوض کردن طرز نگاهمان به دنیا آن را به نوعی دیگر تجربه خواهیم کرد. ولی چگونه؟ جواب شما در پست من امروز آمده است.
ارادتمند،
هوتن دهبنهء
Tags: فرهنگ پویای ایرانی, ایران سربلند
July 8, 2020 at 1:18 pm |
[…] […]
December 3, 2021 at 9:40 am |
[…] انسانها و نظراتشان بر آیندی از یک نمودار هستند. بدون توضیح […]