به نام خدا
عالی جناب رییس جمهور زلنسکی،
من صحبتهای تلخ و غمگین شما را باز تاب دادم. در میان این آتشی که به خانه شما افتاده است باید تجربه تاریخی ملت ایران را با شما در میان بگزارم. در جنگ بین ایران و عراق ایران در جایگاه فعلی شما قرار داشت و در جنگی ناخواسته با عراق درگیر شد که هشت سال طول کشید. در آن روزها دنیا پشت عراق بود و ایران تنها در میدان بود. همان جنایات تکراری جنگ نیز در آن جنگ رخ داد. ولی اکنون پس از ۳۳ سال ملتهای ایران و عراق در کنار یکدیگر به زندگی ادامه می دهند. سرنوشت صدام که نور چشمی دنیا بود متاسفانه به نتیجه ای فاجعه بار ختم شد که در آن کشور عراق نیز متحمل هزینه های سنگین شد. ولی آنچه مهم است این است که با تمامی این جنایات و خاطرات تلخ در آخر کار ملت شما و ملت روسیه هستند که باید در همسایگی یکدیگر تا ابد زندگی نمایند.
متاسفانه و یا خوشبختانه اعمال یک فرد میتواند در سرنوشت یک ملت تاثیری جاودانه داشته باشد. توصیه من جداکردن حساب جانیان و جنایتکاران از افراد عادی و بی گناه است. هر فرد باید جوابگوی اعمال خود باشد. نوشتن گناه یک مشت خاطی جانی به پای ملت روسیه که عمدتاً مخالف این جنگ و جنایات در آن هستند و عملاً این مخالفت را با تظاهرات و مقاومت منفی مدنی نشان داده اند نه شایسته است و نه کمکی به عدالت و عاقبت دیدن جنایتکاران می نماید.
این دشمنی و عداوت می تواند موقتی و یا دایمی بین دو کشور باشد این بسته به تدبیر و رهبری درست شما می باشد.
با احترام و درود،
هوتن دهبنهء