The Danger Is Eminent

In the name of God

Dear Presidents Biden, Xi Jinping, Modi, Putin and Prime Minister Johnson

I appreciated your hard work and the ability you showed in solving your country’s and constituents’ issues. Overcoming COVID19 disaster is a strong proof of your leadership. I know there are potential competition between your countries and constituents. Hence, I would like to draw your attention to this rivalry which could come to a dangerous global’ threat conclusion. At the moment the environment, social security and coherency are under a huge pressure. The global warming and environmental degradation lead us to the edge. Social coherency and poverty is another factor for this dangerous situation.

War and social unrest are eminent results of this unbalanced situation. Hereby I request your urgent attention to need for cooperation and support of a unified response to global threats and prevention of the unwanted.

Still we have time for finding a unified solution for these eminent dangers.

Yours sincerely,

Hootan Dehbonei

پیشرفت بشری در گرو همکاری و ابقای حقوق انسانی قابل تحقق است

امروز با یکی از عزیزان در مورد قضیه تکرار تاریخ و عدم توانایی بشر از تکرار اشتباهات بزرگ تاریخی صحبت می کردم که باعث ایجاد این مقاله شد. بسیاری از دوستان گرامی به علت مسایل و سختیهای زندگی به نوعی ناامیدی از هم نوعان خود گرفتار شده اند . این ناامیدی منجر به سیاه دیدن آینده بشر و عدم توانایی او از درس گرفتن از تاریخ و گذشته و تکرار اشتباهات بزرگ توسط ما می شود.

در صورتی که پیشرفتهای بشری در همه زمینه ها و به خصوص در زمینه دانش اجتماعی و سیاسی امری غیرقابل انکار می باشد. یکی از بزرگ‌ترین دست آوردهای بشری ایجاد اتحادیه اروپا می باشد. در طول تاریخ به علت تمرکز جمعیت و کمبود امکانت رقابت شدیدی در این منطقه وجود داشت که به جنگ‌های وحشتناک و خونریزی‌های فراوان منتهی شد که در قرون معاصر دو جنگ جهانی را نی توان به عنوان یک نمونه از این رقابت‌ها وتصویه حساب‌های فردی و گروهی دانست.

اما آنچه باعث‌ افتخار و‌مایه مباهات برای جامعه بشری است ایجاد اتحادیه اروپا و ایجاد وحدت بین ملل اروپایی است. از این امر به این سخنان نغز از سعدی می توان پی برد.

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز بک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار

توکه از محنت دیکران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی

با اتحاد و همکاری می توان رقابت‌ها و تنگ نظری ها را کنار گذاشت و به مسایل فردی به عنوان مصایب اجتماعی و بالعکس برخورد کرد. انسان موجودی اجتماعی است که می تواند با در نظر گرفتن جامعه به پیشرفتهای فردی و کروهی دست یابد. اروپایی‌ها به ما یاد دادند که علیرغم همه اختلافات ‌و رقابت‌ها بر سر منافع و محدودیت منابع می توان برای رسیدن به یک رفاه جمعی از منافع زودگذر و‌کوتاه مدت دست کشید و به یک صلح و ثبات و امنیت دست یافت که لازمه پیشرفت و شکوفایی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی است.

برای رسیدن به این بلوغ فکری و این همکاری آنها تجربه دو جنگ جهانی و خونریزی‌های منطقه ای فراوانی را پشت سر گذاشتند ولی سرانجام دوباره به کناریکدیگر و اتحاد بازگشتند. بنابراین کاری را که آنها انجام دادند می توان به جامعه بشری تعمیم داد و برای ادامه حیات و ابقای زندگی بشری انسان‌ها می توانند که خصومت‌ها و درگیری‌های ریشه ای را فراموش و به نوعی اتحاد و همگرایی برسد که امکان تجربه حکومت عقل جمعی و یک دموکراسی واقعی را امکان پذیر نمایند.

فلذا درست است که ره طولانی اتحاد بسیار مخاطره آمیز و طولانی است ولی نتیجه و ثمره ای گوارا دارد و با تجربیات کنونی بشری تنها راه ادامه حیات بشر می باشد.

با احترام به جامعه استرالیا که جامعه کوچک مهاجر ایرانی را به عنوان میزبان پذیرفت.

t.me/perthiranians/661

با احترام و درود،

هوتن دهبنهء

www.facebook.com/unicef/videos/826678821075728/

UNICEF

www.facebook.com/unicef/videos/1084994118560496/

We are one

In the name of God

I am a true believer of Humanity. I believe in the global village and unity of humanity. We are part of big family with the functionality of a body. All of us are on board of the only ship called Mother Nature. I believe the truth behind the warning signs Mother Nature shows; like COVID19 clarifies we reached the edge in our civilisation. We should decide between two choices either we can work together with peace love and harmony or we choose our own way and tear up unity.

In first scenario we work together to fight and challenge any global and local security threats. Any issue and dilemma perceived as a group problem not individual problem. Any one try their best to work in a team to tackle it and no one leaves alone by the human society. We cultivate the power of cumulative strength of humanity which is indefinite and we can pass any hardship. This community and body consists of individuals with their own identity and rights and responsibilities. The limitation of individual’s freedom got defined by the boundaries which don’t overlap others.

In the second scenario we choose not to collaborate and ignore the warnings signs of a huge catastrophic natural disaster. In this case we loose the opportunity of the one time given to human civilisation after millions years of Evolution. Some of us can survive and the human civilisation will disappear with all its own achievements and failure. The new era of evolution will begin and everything renew and repeats. The problem with this case is that maybe there would be no second chance for humanity to thrive. It means there is a high risk that no one can pass the natural selection challenges this time because of extreme conditions.

As you could see in these scenarios with the power of our civilisation we comes to a point in that we realise that all of us are in one ship at ocean with extreme hurricane. Either we work together to thrive together or we choose to select our own way and separating from each other. When a predator attacks in Mother Nature he / she tries to separate the weakest and sickest from the Hurd and then kill and eat victim. Although in a ship at sea with extreme hurricane there is a huge chance that nobody survives if we seperate from each other.

As I mentioned above I believe in the human spirit and it would define our response to this question. Can we work together and tackle the hurdles in front of us together?

May god bless humanity with blessings peace love and harmony.

Regards,

Hootan Dehbonei